நேற்றும் இன்றும்

அன்று........
`இரவின் மடியில்’ கேட்ட பாடல்கள்
இன்னிசையாக இருந்தது;
பகலின் ஒளியில் பார்த்த காட்சிகள்
பட்டாம்பூச்சியாக பறக்க வைத்தது;
நினைத்து மகிழ்ந்த கணங்கள்
நிழற்படம்போல் கண்ணிலேயே தவழ்ந்தது.
படித்தவை சுவைத்தது
பஞ்சணை கொஞ்சியது
பல்வரிசை பளீரிட்டது
பரபரவென்று நேரம் பறந்தது!
இன்று.....
பசித்தவன் தான் பழங்கணக்கு பார்ப்பானா?
பாதிமுதுமை பார்க்க வைக்கிறது என்னையும்!
அட உன்னையும்தான்!
படிக்கட்டு ஏறினால் மூச்சு வாங்கும்
பார்வை மங்கி கண்ணாடி முகத்தில் ஏறும்!
பாழாய்ப்போன மனசு மட்டும்
பள்ளியையும் கல்லூரியையும் பசுமையாய்
புரட்டிப் பார்த்து பெருமூச்சு படர விடும்!
காதலையும் கவிதைகளையும் இளமையையும்
திரும்பிப் பார்த்து திருப்திப் படும்!

என்றும்.......
வாழ்க்கையை
ரசித்தவர்களுக்குத் திருப்திதான்....
தொலைத்தவர்களுக்கோ
எதிலுமே விரக்திதான்!!