ரட்சகியே ராட்சஸியாவாள்

பாக்கியராஜின் `தூறல் நின்னு போச்சு’ படம் வந்த புதிது. நாட்டில் வான் பொய்த்து வறண்டுகிடந்த நேரம். சினிமாக்களுக்கு இதுபோல் அபசகுனமாக இடப்பட்ட பெயர்களால்தான் மழையே பெய்யவில்லை என்று பெரிய விவாதங்கள் நடந்து கொண்டிருந்தது. வாய் புளித்ததோ மாங்காய் புளித்ததோ என்பதுபோல்! அப்போது அதைக் கேட்டு கேலியாக சிரித்ததுண்டு.
இப்போது `மழை’ படம் சக்கைப் போடு போடுகிறது, மழையும் சக்கைப் போடு போடுது.(யாராவது `ஊழலே ஊரைவிட்டு ஓடு’ன்னு படம் எடுக்கலாமே)

போனவருஷம் கடுமையான தண்ணீர்ப் பஞ்சம். 1000 அடி போர்வெல் போட்டு கூட தண்ணீர் கிடைக்காத இடங்கள் அதிகம். இன்னும் கொஞ்ச காலத்தில் தென்னிந்தியா முழுவதும் பாலைவனமாகப் போவதாக ஏகப்பட்ட ஹேஸ்யங்கள். அறிவு பூர்வமாக சிந்திக்கத் தெரிந்தாலும், அடிமனதின் சுயநலத்துக்கு நான் மட்டும் விதிவிலக்காக முடியுமா? எதிர்காலம் பற்றி ஏகத்துக்கு கற்பனைகள், கனவுகள்.
(கனவுகள்+கற்பனைகள்=காகிதங்கள் என்று கவிஞர்.மீரா சொன்னது முதலில் நினைவுக்கு வரவில்லை, இப்போது வருகிறது)

நம்ம காலத்துலே பரவாயில்லை, குழந்தைகள் எதிர்காலத்துக்காக சென்னை மாதிரி இடத்துலே கொஞ்சம் இடம் வாங்கிப் போடலாமா என்று பயங்கர யோசனை. தம்பி பக்கம் போகலாமா, அண்ணன் அருகில் இருக்கலாமான்னு ஒரு பட்டிமன்றம். அது சம்பந்தமா முடிவெடுக்கும் முன்பே அதிரடியாய் ஒரு `சுனாமி’ வந்து கதற வைச்சிட்டுது. அதிலிருந்து மீண்டு, உள்ளூர் சரிப்படாது, ஸ்டேட்ஸில் இருக்கும் சித்தப்பாவுடன் துரத்தி விட்டுடலாம்னு நினைச்சு , அதற்கு சம்பந்தப்பட்ட படிப்புகள் பற்றி விச்சரிக்கும்போதே, `ரீட்டா’ `ரீனா’ன்னு அமெரிக்காவே ஆட்டம் கண்டு போயிடுச்சு. சரி, இதெல்லாம் சரிப்பட்டு வராது, வட இந்தியாவில் இருக்கும் அத்தையுடன் ஒட்டிக்கொள்ளட்டும் என்று யோசிக்கும் வேளையில் அங்கு வந்ததோ அதிர்ச்சி தரும் பூகம்பம்.( துளசிக்கு எல்லா ஊரிலும் ஆட்கள் இருப்பதுபோல், எனக்கும் எல்லா இடத்திலும் இருக்கிறாங்களாக்கும்!!)

எல்லோருக்கும் ஆவதுதானே நமக்கும் என்கிற பரந்த மனசு இல்லாமல் என்ன படித்து என்ன பயன் என்று ஒரு வழியாக மனதைத் தேற்றிக் கொண்டு, இருக்கும் இடமே சொர்க்கம்னு இருப்போம்னு பார்த்தால், மேட்டுர் அணை மடை திறந்து வெள்ளமாகி விழுங்கக் காத்திருக்கிறது. இதைத்தான் `நித்திய கண்டம் பூரண ஆயுசு’ன்னு சொல்லுவாங்க போல.

மனிதர்களின் சைக்காலஜி விநோதமானதுதான்(என்னையும் சேர்த்து) நாலு திசைகளிலும் இயற்கையின் சீற்றம் அழிவுகளை உண்டாக்கிக் கொண்டிருக்கும்போது , `அப்படி நாம் பிழைத்தோம்’ என்ற உணர்வினால் வரும் மகிழ்ச்சியை நம்மால் கட்டுப்படுத்த முடிவதில்லை. அதே அழிவு நம்மைச் சூழ்ந்து நிற்கும்போது, அதன் பாதிப்பில்லாது இருப்பவர்களைப் பார்த்து வெறுப்பும் கோபமும் கொள்வதும் வாடிக்கையாகிறது.

ஒரு வாரத்துக்கு முன்னாடிதான் பிள்ளைகளிடம் `பெருமையாக’ சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன்.`` ஈரோட்டில் சுனாமி மாதிரி புயலே வராது, மேற்குத்தொடர்ச்சி மலை இருப்பதால்; பூகம்பம் மாதிரி விஷயங்களும் வராது, தென்னிந்தியாவின் அடித்தட்டு தற்போதைக்கு திடமானதா இருக்கு; ஒருவேளை எதாச்சும் நடக்கணும்னா மேட்டூர் டேம் நிறைஞ்சு வெள்ளம் வந்தாத்தான்”-னு. எனக்கு கொஞ்சம் கரிநாக்குன்னு நண்பர்கள் சொல்லுவாங்க. பலிச்சுட்டுதே!(பார்த்திபன் பாணி accent உடன் வாசிக்கணும்)