சண்டைக்கு இழுக்கும் ஜாதி

தருமியின் பதிவில் `மதம்’ பற்றி ஆரம்பித்த காரசாரமான சர்ச்சை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலகி ஜாதி பற்றிய விவாதத்தில் நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. தருமி அவர்களுக்கு இதுபோல் சிண்டு முடிந்து களேபரத்தை வளர்த்து விடுவதில் ஏக சந்தோஷம் என்று தெரிகிறது. அவருக்கு `நாரதர்’ என்ற பெயர் பொருத்தமாக இருந்திருக்கும்!
ஆனாலும் இந்த ஜாதிச் சண்டை இடைவெளி விட்டு விட்டு தவணை முறையில் நடந்து கொண்டேதான் இருக்கிறது. இதற்கு மூலமும் கிடையாது, முடிவும் வராது. ஜாதி வேணுமா வேண்டாமான்னு ஒரு தர்க்கம், ஜாதி ஏற்றத்தாழ்வுகள் பற்றி காட்டமான இன்னொரு தர்க்கம், இடையிடையே என் ஜாதி, உன் ஜாதி என்று தனிப்பட்ட மூர்க்கமான சர்ச்சைகள்- இவர்கள் எல்லோருமே படித்து முடித்து வேலையில் செட்டில் ஆகிவிட்டவர்கள்; அல்லது அடுத்த தலை முறையின் எதிர்காலத்துக்கு வழி வகை செய்து விட்டவர்கள்; அத்தி பூத்தாற் போன்றவர்களே இளைஞர்களாக இருக்கும் வாய்ப்பு. இரண்டும் கெட்டான் தனத்தில் இருக்கும் மத்திய வயதினரின் பார்வையே வேறாகத்தான் இருக்கும். அவர்கள் இந்த சண்டைக்கெல்லாம் வர மாட்டார்கள். ஓரமாக உட்கார்ந்து பிள்ளைகளின் படிப்பில் ஜாதி விஷயம் எத்தனைதூரம் குழப்பம் ஏற்படுத்தும் என்று ஆரய்ந்து கொண்டு இருப்பார்கள். ஜாதி அவர்களின் ஒவ்வொரு நாள் அசைவிலும் அங்கமாகியிருக்கும்.
பிறப்பு பதிவு பண்ண மருத்துவ மனையில் பதிவேடுகளில் முத்திரை பதிக்கும் நாளில் தொடங்கி மக்களுக்குத் திருமணம் நடத்தி வைக்கும் பருவம் வரை இந்த ஜாதி அவர்களின் நிழல் போலத்தானே நடை போடுகிறது. எனக்கு ஜாதி பற்றி பேசுவதே பிடிக்காது என்று புறம்தள்ளி நடக்க முயற்சித்தால் பிறப்புச் சான்றிதழ்கூட வாங்க முடியாமல் தாசில்தார் அலுவலகத்துக்கும் மருத்துவ மனைக்கும் அல்லாட வேண்டியதுதான். இதில் தண்டிக்கப்படுபவர் யார்? எவருடைய பிறப்பு சான்றிதழிலும் ஜாதிக் குறியீடு தேவையில்லை என்று அரசு ஆணை போடப்பட்டால் ஒழிய அந்த கட்டத்தில் ஜாதியை ஒழிக்க முடியாது. பள்ளி இறுதியில் ஜாதிச் சான்றிதழ்கள் பள்ளிக்கூடம் மூலமே வழங்கப்பட வேண்டும் என்று தற்போது ஆணை போடப் பட்டுள்ளது. அது வழங்கப்படும் விதம் பற்றி கேட்டால் இன்னும் கேலிக்குரியது. மாணவர்கள் வகுப்பறையில் படித்துக் கொண்டிருக்கும்போதே அலுவலகத்தில் இருந்து கையெழுத்து வாங்க வருவார்கள். பள்ளியில் சொன்ன இடத்தில் கையெழுத்திட்டு பழகிய குழந்தைகள் வாசித்துக் கூடப் பார்க்காமல் கையெழுத்திடுவார்கள். ஜாதிச் சான்றிதழ் வந்த பிறகு பெற்றோர் மண்டையைப் பிய்த்துக் கொள்ள நேரிடும்படி இருக்கும். சுத்த கிறிஸ்தவ பெயர்கள் இந்து மதத்திற்கும், இந்து பெயர்கள் முஸ்லீம் மதத்திற்குமாக மாற்றி எழுதப் பட்டிருக்கும் (ஜாதி ஒருங்கிணைப்பை சிறுவயதில் முறைப்படுத்தும் முகாந்திரமாக இந்த ஏற்பாடு இருக்குமோ என்று சந்தேகப் பட வேண்டாம்) எந்த ஜாதியா வேணா இருந்திட்டுப் போகட்டும்னு வறட்டு வேதாந்தம் பேசிகிட்டு இருக்க முடியுமா? ரிசர்வேஷன் பிரச்னைகள் அடுத்து கல்லூரிப் படிப்பிற்குத் தடைக் கல்லாகி விடுமே! விரும்பாவிட்டாலும் வித்தியாசத்தை நேர் செய்ய வேண்டியது பெற்றோர் கடமையல்லவா?
என்னுடைய நெருங்கிய நண்பர் குடும்பத்தில் சமீபத்தில் நடந்தது. அவர்கள் கலப்பு மணம் செய்தவர்கள். இருவரின் ஜாதியோ மதமோ அடுத்தவரின் சுதந்திரத்தில் குறுக்கிடாதவாறு இயல்பான வாழ்க்கை நடத்துபவர்கள். ஒருவர் பார்வர்ட் கம்யூனிட்டி, அடுத்தவர் பிற்படுத்தப் பட்டோர் சமூகம். தங்கள் மகனுக்கு எந்த ஜாதியும் தேவையில்லை என்ற உணர்வுடன் ஓப்பன் கோட்டாவில் பதிவு செய்திருக்கிறார்கள். அவனது படிப்புக்கு ஏற்ற கல்வி கிடைக்கட்டும் , வேறெந்த ரிசர்வேஷனும் தேவையில்லை என்பது அவர்களின் ஒருமித்த கருத்து! அவனும் மிக நன்றாகப் படிக்கக் கூடிய மாணவன். ஆனாலும் இந்த ரிசர்வேஷன் பிரச்னையால் நல்ல கல்லூரியில் படிக்கும் வாய்ப்பு தட்டிப் போய்விடுமோ என்ற ஆதங்கத்தில் ஏனைய நண்பர்கள் அனைவரும், அவனுக்கு நியாயமாக இருக்க வேண்டிய பிற்படுத்தப் பட்டோர் சான்றிதழ் வாங்கும்படி நண்பரை ஒரே நச்சரிப்பு, என்னையும் சேர்த்துதான். `ஆடை அணியா ஊரில் கோவணம் கட்டியவன் ஆண்டி’ என்ற கருத்துதான் என்னுடையதும். ஜாதி அடிப்படையிலேயே கல்வி வாய்ப்புகள் வழங்கப்படும் ஒரு சமுதாயத்தில், ஜாதியை மறுதலித்தல்கூட தவறான செய்கைதான். நல்ல வேளையாக எங்க எல்லோருக்கும் ஆசுவாசம் கிடைக்கும்படி ஓ.சி. கோட்டாவிலேயே நல்ல மதிப்பெண்கள் எடுத்துவிட்டான். ஆனால் எத்தனை பேருக்கு இத்தைகைய வாய்ப்பு கிடைக்கும்? எத்தனை பெற்றோர்களால் புரட்சிகரமான கருத்துகளுக்காக புதல்வர்களைப் பலியிட முடியும்?பாரதியின் கனவுகளைப் பழங்கணக்காகத்தான் பார்க்க முடியும், மேற்கோள்களாக்கத்தான் காட்ட முடியும் இப்போதைக்கு.

எனக்குத் தெரிந்து ஜாதி பார்க்கப்படாத ஒரே ஏரியா காதலர் பூங்காதான். அங்கு ஆண் பெண் என்ற பேதம் தவிர ஜாதி மதம் எல்லாமே புறம் தள்ளப் பட்டவைதான். அங்கு கூட கல்யாணம் என்ற சடங்கு நிகழ்த்தப்பட வேண்டிய நிலையில்தான் ஜாதியும் மதமும் மூக்கை நுழைக்கின்றன. பெரிசுகளின் ஆசியோடு கல்யாணம் நடத்தப்படுமானால் ஏதாவது ஒரு ஜாதியும், மதமும் நசுக்கப்பட்டு dominant person இன் முறைப்படி எல்லாம் நடக்கும். அங்கும் ஜாதி மத பேதம் அழிக்கப்படுவதில்லை, இணைகோடுகள் ஒரே கோட்டில் செலுத்தப் படுகின்றன, அவ்வளவுதான். இதையெல்லாம் மீறி எங்கோ சில இடங்களில் ஜாதி மத பேதங்கள் தவிர்த்த அனுசரணையான திருமணங்களும் நடக்கின்றன. அவையெல்லம் மியூசியத்தில் உள்ள கண்காட்சிப் பொருளாகத்தான் சமுதாயத்தால் பார்க்கப் படுகிறது.
ஜாதியே தேவையில்லை என்று வாழ்வது நமது நாட்டில் சாத்தியமில்லை.
நமது குழந்தைகளுக்கு ஜாதி வேறுபாடுகளற்ற அணுகுமுறையைக் கடைப்பிடிக்கக் கற்றுத்தருவதுதான் தற்போதைய நிலைமையில் சாத்தியமான ஒன்று. நம்மால் செய்யக்கூடிய ஒன்றும்கூட.
எங்களது பள்ளிப் பருவ காலம் வரையில்கூட ஜாதிய வேறுபாடுகளை உணர்த்தும் உணவுப் பழக்கங்கள் இருந்தன. தயிர் சாதம் vs பழைய கஞ்சி போன்ற பிரிவினைகள் இப்போது பள்ளிகளில் காணப் படுவதில்லை. சைவம் vs அசைவம் கூட இப்போது ஜாதிப் பிரிவுகளைச் சொல்வதில்லை. சின்னச் சின்ன முன்னேற்றங்கள் அடுத்த தலைமுறையில் மெதுவாக வந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஆனால் அதை விடாப்பிடியாக கொழுந்துவிட்டு எரிய வைப்பவை அரசியல் ஆதாயங்களும் பதவி வேட்டைகளும்தான்.
எத்தனையோ உப்பு சப்பற்ற விஷயங்களுக்கெல்லாம் சட்டம் இயற்றவும், ஆணை பிறப்பிக்கவும் தெரிந்த அரசு எந்திரத்துக்கு, ஜாதி என்ற வார்த்தையை முக்கியமான பதிவுகளிலிருந்து விலக்க முடியாதா? கண்ணிருக்கும் குருடர்கள்! ஜாதிப் பெயரை வைத்தே அரசியல் நடத்தும் வெறியர்கள் உள்ள நாட்டில் ஜாதி வேணுமா வேண்டாமா என்ற விவாதமே வெட்டியானது!!