பெண்களைக் காப்பாற்றுங்கள்

நாளிதழில் அடிக்கடி காணப்படும் செய்தி` பிறந்து சில மணிநேரமே ஆன குழந்தை குப்பைத் தொட்டியில் வீசப்பட்டது’-`பச்சிளம் குழந்தையின் சடலம் புதர் மறைவில் வீசப்பட்ட பரிதாபம்’ – இன்னும் சோகம் தாங்கிய சிசுக்களின் மரணப் பட்டியல். சமீப காலங்களில் இவை அளவுக்கு அதிகமாகக் கண்ணில் படுவதுபோல் ஒரு தோற்றம். இத்தைகைய சிசுக்கள் அநேகமாக, பெண்குழந்தைகள்தான் என்பது உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி. அடுத்த சோகமாக `அரசின் தொட்டில் குழந்தை திட்டத்தில் புதிய வரவு’களும் பெண்குழந்தைகளே.
காலம் காலமாக பெண்சிசுக்கொலைகள் சில மாவட்டங்களின் பொதுச் சொத்தாக இருந்தது. அரசும், தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களும், விழிப்புணர்வு இயக்கங்களும் கட்டுப் படுத்த முடியாத அளவு கொடூரமாக காணப்பட்ட நிகழ்ச்சிகள் இடையில் சற்று குறைந்தது போல் காணப்பட்டது. அரசும் தங்களின் அயரா உழைப்பின் மூலம் ஓரளவு கட்டுக்குள் கொண்டு வந்ததாக மார் தட்டிக் கொண்டது.. ஆனால் பெண் குழந்தை பிறப்பின் விழுக்காடு படிப்படியாகக் குறைந்து கொண்டேதான் வந்ததே ஒழிய இடையில் கூடியது போல் தெரியவில்லை. இப்போது மறுபடியும் பழைய நிலைக்கே சிசுக்கொலை விகிதம் கூடி வருகிறது. இடையில் நடந்தது என்னவாக இருக்கும்?
மருத்துவ புரட்சியின் பலனாக இடையில் ஸ்கேன் என்ற மாயக் கண்ணாடி கிடைக்கப் பெற்றவுடன் கருவிலிருக்கும் குழந்தையின் செக்ஸ் கண்டுகொள்ளப்பட்டது. தங்களுக்கு வேண்டாத குழந்தையைக் கருவிலேயே அழித்துக் கொள்ளும் விஷயம் காதும் காதும் வைத்த மாதிரி அரங்கேறத் தொடங்கியது. கண்முன் ரத்தமும் சதையுமாகப் பிறக்கும் குழந்தையைக் கொல்வதைவிட, கண்மூடிய மயக்க நிலையில் அந்தக் குழந்தையைத் தவிர்த்துவிடும் வசதி எல்லோருக்கும் ரொம்ப செளகரியமான முறையாகப் போய்விட்டது. இந்தக் கால கட்டங்களில்தான் பெண் சிசுக்கொலை குறைந்தாலும், பெண்குழந்தை பிறப்பு அதிகரிக்காமல் போனது.
இந்த வசதியால் வந்த வக்கிரம், மறுபடி மறுபடி கருத்தரிப்பது, ஸ்கேன் செய்து, மறுபடி கருக்கலைப்பு செய்வது என தொலைக்காட்சி சீரியல் போல் ஆக ஆரம்பித்தது. அரசு இயந்திரமும் எப்போதும் போல் விழுக்காடுகளை தோண்டித் துருவி விஷயத்தின் ஆழத்தைப் புரிந்துகொள்ளும்போது , சமுதாயத்தின் மூலை முடுக்குகளிலெல்லாம் இதன் தாக்கம் புரையோடிப் போய்விட்டது. `கருவிலிருக்கும் குழந்தையின் பாலினம் கண்டறியப்படுவது சட்டப்படி குற்றம்’ என்று கண்டிப்பான நடைமுறை கொண்டு வந்ததும் , மறுபடி ஆரம்பிச்சிட்டாங்க சிசுக் கொலையை. ஆக! எந்த வகையானாலும் ,பெண்குழந்தை வேண்டாம் என்பதுதான் basic பிரச்னை.
தன் இனம் வேண்டாமென்று வலுக்கட்டாயமாக முயற்சிகளை மேற்கொள்வதே ஒரு பெண்தான். அந்த அளவு பெண் குழந்தை மேல் வெறுப்பா? பெற்ற குழந்தையைக் கொல்ல அனுமதிக்கும் தாய் எப்படி ஒரு மனுஷத் தன்மையுள்ளவள் ஆவாள்?ஆயிரம் காரணங்கள் இருந்தாலும் அதை அனுமதிப்பவள் பெண்ணே அல்ல. இப்படி ஆயிரமாயிரம் கேள்விகளும் அதைவிட அதிகமான விமர்சனங்களும் தினமும் நடந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன. கருவில் அழித்தாலும், கண்முன்னே கள்ளிப் பால் கொடுத்து கொன்றாலும் அந்தப் பெண்ணின் மனம் சந்தோஷமா படப் போகிறது? சினிமாவுக்குப் போவதுபோல் சீரியல் பார்ப்பதுபோல், ஒரு குழந்தையை வயிற்றில் தாங்கி காவு கொடுப்பது இலகுவான விஷயமா? இத்தனையையும் தாண்டி ஏன் நடக்கிறது? சமுதாயம்தான் காரணம். `திருடனாய்ப் பார்த்து திருந்தாவிட்டால் திருட்டைத் தடுக்க முடியாது’. பெண்களின் வளர்ப்பும் திருமணமும் சில சமூகங்களில் கணக்குப் போட்டு பார்க்க முடியாத எல்லைகளில் இருக்கிறது. அத்தைகைய வீடுகளில்தான் பெண்சிசுக் கொலையும் அதிகமாக இருக்கிறது. குறிப்பிட்ட சில மாவட்டங்கள் தவிர ஏனைய இடங்களில் இந்தப் பிரச்னை அதிகமாக இல்லை என்பதை மறுக்க முடியாது.
என்னுடைய நண்பரின் பெண்ணுக்கு திருமணம் நிச்சயமாகி இருக்கிறது. ஒரே பெண்தான். சமீபத்தில் சில பொருளாதாரச் சிக்கல்களால் ஓரளவுதான் சீர் செய்ய முடியும் என்ற நிலை. மாப்பிள்ளை வீட்டார் பெருந்தன்மையுடன் உங்கள் பெண்ணுக்கு நீங்கள் செய்வது உங்கள் விருப்பப்படி என்று சொல்லிவிட்டனர். ஆனால் கொடுமையைப் பாருங்க! பெண்வீட்டு சொந்தங்கள் எல்லாம் சேர்ந்து, அதெப்படி விட்டுக் கொடுக்கலாச்சு, கார் கொடு, வீடு கொடு, இவ்வளவுக்கு குறைச்சலாக நகை போடக்கூடாது என்று ஏக கலாட்டா. மிகவும் படித்த, ஓரளவு நல்ல வசதி உள்ள ,ஒரு பெண் மட்டுமே உள்ள குடும்பத்தின் நிலை. இது ஏதோ ராமாயணக் காலத்துக் கதை அல்ல, நாலு நாளைக்கு முன்னால் நடந்த கதை. இதுவே ரெண்டாவதும் ஒரு பெண் இருந்து அதற்கும் சேமிக்க வெண்டிய நிலைமை இருந்தால், அந்த தகப்பனின் நிலை என்னவாகும்? படித்தவர்கள் நாம்தான் இதை மாற்ற பாடுபடவேண்டும், இது போன்ற பேச்சுகளுக்கு செவி கொடுக்கலாகாது என்பதெல்லாம் விவாதத்திற்கும் வலைப்பூ பதிவுகளுக்கும் சாத்தியமாகலாம். யதார்த்தம் என்பது வேறு. சமுதாயத்தின் ஆணிவேரை மாற்றாமல் மலர்களும் கனிகளும் இலைகளும் மாற முடியாது.
இவ்வளவு ஆழமான பிரச்னையை, வெறும் `ஸ்கேன் பார்த்து செக்ஸ் சொல்லக்கூடாது’ என்ற சின்ன சட்டத்தால் மட்டும் சரி செய்ய முடியுமா? ஸ்கேனில் பார்க்கமாட்டாங்க, பிறந்ததும் பார்க்கத்தானே செய்வாங்க. அபார்ஷன் என்ற நிலையிலிருந்து சிசுக் கொலை என்ற காட்சி மாறல்தான் நடக்கும். ஜனத்தொகை பெருக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் விதமாக கருக்கலைப்பை சட்டமாக்கிவிட்டு, பெண்குழந்தைக்காக கருக்கலைப்பு செய்யக்கூடாது என்று sub-division போட்டால் இந்த பிரச்னையை எப்படித் தடுக்க முடியும்? கருக்கலைப்பு சட்டத்தையே ரத்து செய்தாலன்றி இதை மட்டும் கட்டுப்படுத்துவது எப்படி?
இரண்டு மாதங்களுக்குள் குழந்தை வேண்டாமென்று கருக்கலைப்பு செய்வதை அனுமதிக்கும் போது, மனோ ரீதியாக, ஐந்து மாதத்தில் செய்யும் கருக்கலைப்பும் அதே கோணத்தில்தானே பார்க்கப்படும். அதன் மீது அதிகப்படியான பயமோ தயக்கமோ வருவதில்லையே?செக்ஸ் பார்த்து கருக்கலைப்பு செய்வது குற்றம் என அச்சுறுத்தும் அதே அரசு, ஐந்து மாத கருவையும் கலைக்கும் வீரியம் மிகுந்த மாத்திரைகளை மருந்துக் கடைகளில் சாதாரணமாக புழங்க அனுமதிப்பது எதைகைய முரண்பாடு? முறைப்படுத்தப்படாத போலி மருத்துவர்களிடம் அறைகுறையாக அபார்ஷன் செய்துகொண்டு அல்லலுறும் அபலைகளும் எத்தனை பேர்!
இதையெல்லாம் தாண்டி தொட்டில் குழந்தைகளாக மாறும் குழந்தைகளின் எதிர்காலம் எப்படியிருக்கும்? `அநாதைகள்’ என்ற புதிய சமுதாயம் உருவாக இது அடிகோலுமோ?
கேள்விகள் மண்டையைக் குடைந்தாலும், எந்த வகையில் நம் பங்கு இருக்கவேண்டும் என்பதே குழப்பமாகத்தான் இருக்கிறது.
நேற்றைய என் பதிவில் சொன்னதுபோல், ``அழகை வழிபடுவதுபோல் உண்மையை வழிபடுவது அவ்வளவு எளிதன்று’’.
பெண்கல்வி, வேலை வாய்ப்பில் பெண்களுக்கெ முதல் இடம் என்று பெண்களையே முன்னிலைப்படுத்தும் நிலைமை வராவிட்டால், பெண்களின் ஜனத்தொகை இன்னும் குறைந்து,பாஞ்சாலி ஸ்டைல் திருமணங்கள்தான் நடக்கும். இதை விளையாட்டுக்காகச் சொல்லவில்லை,உண்மையாகவே சொல்கிறேன். இப்போதே ஆண்:பெண் விகிதாச்சாரம் 4-5: 1 இருப்பதால்தான் இந்த அரசியல் சட்டங்களும் அச்சுறுத்தல்களும்.