வாலிபமே வா! வா!!

வளர் சிதை மாற்றம்

பன்னிரண்டு வயது வரை
குட்டைப்பாவாடை ரெட்டைஜடை என்று
பட்டாம் பூச்சியாய்ப் பாடித் திரிந்தேன்

பார்த்ததெல்லாம் ஆசைப்பட்டேன்
பிடித்ததெல்லாம் பற்றிக் கொண்டேன்
கிடைக்காத போது அடம் பிடித்தேன்

தோழனோ தோழியோ பேதமின்றி சுற்றினேன்
தோலுக்கு வெளியேயும் பேதம் அறியேன்
தோழமை ஒன்றே சுகம் என்றிருந்தேன்

பதின்மூன்று வயது வந்தேன்
பார்வைகளின் பேதம் கண்டேன்
பட்டும்படாத உறவுகள் அறிந்தேன்

குட்டைப் பாவாடை கணுக்கால் இறங்கியது
மார்புக் கவசமாய் முந்தானை மூடியது
ரெட்டை ஜடை ஒருமைக்குத் தாவியது

பள்ளித் தோழர்கள் பாவிகளாக்கப் பட்டனர்
பள்ளி செல்லும் பாதை பரிசீலிக்கப்பட்டது
பள்ளி செல்வதே கேள்விக்குரியானது!

குதித்து விளையாடுவது தடுக்கப்பட்டது
குழுவினருடன் அரட்டை அஸ்தமனமானது
குனிந்து நடக்கக் குட்டு வைக்கப் பட்டது.

வயதுக்கு வரும் பருவம் என்றழைத்து
சிறு மலரின் சிறகுகளைப் பிய்த்துவிட்டு
பூ மலரும் நாளுக்கான முன்னேற்பாடாம்?!!!

நண்பர்களைப் பார்த்தும் வந்ததடி நாணம்
எதனாலோ இந்த இம்சைகள், அறியோம்
எதிரில் பார்த்தும் விலகிப் போனோம்

அப்பா பக்கத்தில் படுத்துக் கதை பேசத் தடை
அண்ணா தம்பிகளைத் தொட்டுப் பேசத் தடை
அடுத்த வீட்டு ஆண்களையோ பார்க்கவே தடை!

அடக்குமுறைகளும் எதிர்ப்பு இயக்கங்களும்
அடுக்களை தொடங்கி தெருப்படி வரை தொடர்ந்தது
அம்மா பிள்ளை சண்டைகள் தினமும் ஆர்ப்பரித்தன

அப்பாடி!

ஒருவழியாய்ப் பதினெட்டில் நுழைந்தேன்!
பள்ளியிலிருந்து கல்லூரி செல்லும் பருவம்
பழமையிலிருந்து மாறத் துடிக்கும் மனம்.
பறக்கத் துடிக்கும் பட்டாம்பூச்சித்தனம்

பதின்ம வயதுகளின் தயக்கம் நீக்கி
பத்தாம் பசலித்தனங்களிலிருந்து விடுபட்டு
இரண்டும் கெட்டான்தனத்திலிருந்து
இனி பெறப் போவது சுதந்திரம்!


BYE BYE ADOLOSCENCE!!
வாலிபமே வா வா!!