பாரதியின் புதுமைப் பெண்களும் பாவப்பட்ட ஜென்மங்களும்

நிமிர்ந்த நன்னடையும் நேர் கொண்ட பார்வையும் திமிர்ந்த ஞானச் செருக்கும் கொண்ட பாரதத்தின் புதுமைப் பெண்களைப் படைத்தது பாரதியின் புதுமைத் தமிழ். அதைப் படிப்பதோடு முடிந்துவிடுகிறது பாரதீயர்களின் புதுமையோங்குதல்.

கலாச்சாரப் பரிவர்த்தனைகள் என்ற பேரில் மேல்நாட்டு பண்புகளை ஏற்றுக்கொள்ளும்போதும், தங்களுக்கு இயைந்தது எதுவோ அதுமட்டுமே உண்மையான கலாச்சாரம் என்று வெட்டித்தனமான வியாக்கியானங்களுடன் பின்பற்றுதலும் ஒரு விதமான மாய்மாலமே. அங்கு பெண்களுக்குத் தரப்படும் சம உரிமையைத் தம் வீட்டுப் பெண்களுக்கு என்றாவது தந்ததுண்டா?

பெண்களுக்கு புதிய சுதந்திரங்களைக் கொடுக்காட்டியும் பரவாயில்லை, இருப்பதை எடுத்துக்காம இருந்தாலே போதும். என்னோட நெருங்கிய தோழி திருமணத்துக்குப் பிறகு எப்போதும் பட்டு சேலையிலேயே நடமாட ஆரம்பித்தாள். கணவர் பசையுள்ளவர், அதனால் அப்படியாக்கும்னு நெனைச்சுக்கிட்டோம். ஆனால் ரொம்ப நாள் கழிச்சு தற்செயலா அதைப் பத்தி பேசும்போதுதான் உண்மையான காரணம் தெரிந்தது. மற்ற சிந்தெடிக் சேலைகள் உடலோடு ஒட்டித் தெரிவது அவருக்குப் பிடிக்கலையாம், அதனால்தான் பட்டு போர்த்தப்பட்டது! அது ஆபாசமா அடக்கமாங்கிறது முக்கியமில்லை, ஒரு சாதாரண ஆடை விஷயத்தில்கூட தன் கருத்துகளுக்கே முக்கியத்துவம் வேண்டுமென்று நினைப்பவர்கள், பெண் சுதந்திரம் பற்றி நினைப்பது எங்ஙனம்? இது ஒரு துளி எடுத்துக்காட்டுதான்.

ஆண்குழந்தை வேண்டுமென்பதற்காக மறுபடி மறுபடி மடிதாங்க வைக்கும் மஹானுபாவர்கள் இங்கே அதிகம். மருத்துவரீதியாக உடல் நிலை மோசமாக இருப்பதாக மருத்துவர் கூறினால் கூட சட்டை செய்யாமல் மறுபடியும் கருத்தரிக்கச் செய்யும் அவலங்களும் அதிகம். மூன்றாவது முறையாக சிசேரியனுக்கு வந்தபோதும் பெண்குழந்தை என்பதால் கருத்தடை ஆப்பரேஷனுக்கு சம்மதம் கொடுக்காமல் ஓடிப்போய்விட்ட கணவனை எந்த கணக்கில் சேர்ப்பது? அவர் கையெழுத்துப் போடாட்டியும் நீ ஒத்துக்கொண்டால் இப்போதே கருத்தடை செய்துவிடுகிறேன் என்று கேட்டபோது சம்மதம் சொல்ல முடியாமல் மெளனமாக அழுத பெண் இன்னும் என் கண்ணில் இருக்கிறாள். பெண்சிசுக்கொலை என்பது, அழிக்கப்படும் கருவை மட்டும் பாதிப்பதில்லை, ஏற்கனவே வளர்ந்துவிட்ட தாய்மையையும் அதிகம் பாதிக்கிறது. சிசுவுக்கோ ஒருமுறை மரணம். தாய்க்கோ மறுபடி மறுபடி மரணம்.

பெண்குழந்தை உருவாவதற்குக் காரணமே பெண்கள்தான் என்று நம்ப வைத்துவிடும் சாமர்த்தியமும் இந்த ஆண்களுக்கு உண்டு. குழந்தை பெற்றுக் கொள்வது தேவையா இல்லையா என்று முடிவெடுக்கக் கூட பெண்களுக்கு உரிமையிருக்கிறதா? வாடகைக்கு விடப்படும் இடத்திற்கு என்ன மதிப்போ அதுதான் பெண்மைக்கும். திருமணமானவுடனேயே மசக்கை வரவில்லையே என்று கவலைப்படுவார்களேயன்றி அதைத் தாங்கும் பக்குவம் அந்தப் பெண்ணுக்கு உண்டா என்று ஆராய்வதில்லை.. இப்படி எல்லாவகையிலும் `ஆண்டு’கொண்டிருப்பவர்கள் பெண்களுக்கு சுதந்திரம் கொடுத்திருப்பதாகச் சொல்வது வேடிக்கையே!