பொண்ணுக்குப் பொண்ணு என்னடி?

கொஞ்ச நாளா நாளிதழிலும், வார இதழ்களிலும் `தோலுரிக்கப்படும்’ காட்சிகள் லெஸ்பியன் சம்பந்தப்பட்டது.
ஈரோட்டிலிருந்து இரு பெண்கள் பெங்களூரிலுள்ள ஒரு அமைப்பை நாடிச் சேர்ந்தது பற்றி! கணவர்களின் வக்கிரங்கள் தாங்காமல் அதிலிருந்து தப்பிக்கும் முகமாக அங்கு சென்றதாக அந்தப் பெண்களின் கூற்று. ஆனால் தலைப்புச் செய்தியோ முழுவதுமாக ஓரினச் சேர்க்கை பற்றியதே.

நான் ஓரினச் சேர்க்கை பற்றியோ, அது சரியா தவறா என்ற விவாதத்தை முன்வைத்தோ இதை எழுதவில்லை. திருமணமாகி
இரண்டு குழந்தைகள் பிறந்த பிறகும் அந்த பந்தத்தில் தொடர்ந்து இருக்க முடியாத ஒரு சூழலில், ஏதாவது ஒரு முடிவைத் தேடிக் கொள்ளும் நிலையில்தான், இன்று அனேக இந்திய குடும்ப சூழ்நிலை உள்ளது.அது பற்றி கொஞ்சம் அலசலாமே என்பதுதான்.

அவற்றில் முதலிடத்தைப் பிடிப்பது தற்கொலை முயற்சி. அப்படி முடிவெடுக்கும் பெண்களையும் இந்த சமுதாயம் விட்டு வைப்பதில்லை.எந்தக் காரணத்துக்காகத் தற்கொலை செய்துகொண்டாலும், அது பாலியல் சார்ந்ததாகவே முத்திரையிடப்படுவது வாடிக்கை.

இரண்டாவதாக வரம்பு தாண்டிய உறவுகள்(extra marital affairs). இதன் தாக்கம் சமீப காலங்களில் அதிகரித்துள்ளது. குடும்ப சூழல், குழந்தைகள் அனாதையாக்கப் பட்டுவிடகூடாது
போன்ற கட்டாய சூழல்களில், தற்கொலையைத் தவிர்த்து தனக்காகவும் வாழ்வது தன் உரிமை என்பதை நிலைநிறுத்தும்
விதமாக இத்தகைய உறவுகள் அதிகரித்து வருகின்றன.

மூன்றாவதாக வருவது, விவாகரத்து. அப்படி செய்துகொண்டவர்களும், மறுபடி ஏதாவது ஒரு துணை நாட வேண்டிய அவசியம் வருகிறது. அது மறுபடியும் உண்டாக்கும்
புயல்கள் எத்தனையோ, யாரறிவர்?

நான்காவதாக,மிக அபூர்வமாக காணப்படுவது- தனக்கு நெருக்கமான தோழியுடன் நட்பாவது. அது உடல் சார்ந்த உறவா, மனம் பகிர்தல்மட்டும் உள்ள உறவா என்பது தனிப்பட்டவர்களின் சந்தர்ப்பம் மற்றும் தேவையைப் பொறுத்தது.

ஆனால் இதில் எந்த வகையான முடிவை எடுத்தாலும் கடுமையாக விமர்சிக்கப்படுவது பெண்களே! ஒரு ஆணின் தற்கொலைக்கு ஆயிரம் காரணங்கள் இருக்கலாம், ஒரு பெண்ணுக்கு பாலியல் பிரச்னைகள் ஒன்றுதான் காரணமாம்!
ஆண்கள் விவாகரத்து பெற்றாலும் அதன் மூல காரணம்
மனைவியென்றே சித்தரிக்கப்படுவதுதான் இங்கு வாடிக்கை.
ஆண்களின் முறையற்ற தொடர்புகளுக்கும் மனைவி சரியில்லாமல் இருப்பதுதான் காரணமாம். `கல்’லான கணவர்கள் மேல் மோதிமோதிப் `புல்’லான மனைவிகள்தான் அதிகம்.

பத்மா அரவிந்த்தின் பதிவில் சொன்னதுபோல், விவாகரத்து
ஒரு இயல்பான நிகழ்வாக மாறும்போது, அமெரிக்க கலாச்சாரம்
இந்திய கலாச்சாரம் என்ற பாகுபாடே இருக்காது. மனிதர்களின்
இயல்பு வாழ்க்கைக்கு வறையறுக்கப்பட்ட கலாச்சாரங்களும்
பண்பாடுகளும் மூச்சு முட்ட வைக்கும் போது, அதை மீறுவதில்
என்ன தவறிருக்கிறது.

லெஸ்பியன் என்ற உறவுக்கு உளவியல் சார்ந்த காரணங்களை விடுத்து, மன ரீதியான காரணங்கள் அதிகரித்துவருகின்றன. இன்னும் பெண்களை போகப் பொருளாகவும், சம்பளமில்லா வேலைக்காரிகளாகவும்,சமுதாய அடையாளமுமாகவே பார்க்கும் ஆண்களின் மனோநிலை மாறும் வரை இத்தகைய நிகழ்வுகள் அதிகரிக்குமேயன்றி குறையாது.

`இந்திய தொலைக்காட்சிகளில் முதல்முறையாக’ பாணியில்
`தமிழக வரலாற்றிலேயே முதல் தடவையாக’ லெஸ்பியன்
உறவு பற்றி சொல்ல வந்தவர்கள்,அந்தப் பெண்கள் கணவரின்
டார்ச்சர் தாங்காமல் இப்படி ஒரு முடிவுக்கு வந்ததாகச் சொன்னது பற்றி கண்டுகொள்ளவே இல்லை. எப்படிச் சொல்லுவார்கள்? `யானை இருந்தாலும் இறந்தாலும் ஆயிரம் பொன்’னாச்சே! இவர்களின் பொன் பெண்ணில் அல்லவா இருக்கிறது. எடுக்கப்படும் முடிவுகள் பற்றி மட்டுமே விமர்சிக்கத் தெரிந்தவர்களுக்கு, அதன் மூல காரணத்தை ஆராய வேண்டுமென்ற அடிப்படை உணர்வு கூட இல்லாதது எதனால்?
பெண்ணென்றால் கிள்ளுக்கீரையாக நினைக்கும் ஆணாதிக்கம் தானே மறுபடியும்!