சினிமாக் கிறுக்கர்கள் சபை

சினிமா என்பது மத்தியதரக் குடும்பங்களின் தவிர்க்க முடியாத பொழுது போக்கு அம்சம். குடும்பத்தவர் அனைவரையும் சுற்றுலா மாதிரி வெளியே கூட்டிச் செல்ல முடியாத பட்ஜெட் பத்மநாபர்களுக்கு சர்வ ரோக நிவாரணி சினிமாதான். எவ்வளவுதான் டிவி, விசிடி, டிவிடின்னு புது கண்டுபிடிப்புகள் வந்தாலும் ,தியேட்டரில் போய் ஜனரஞ்சகமாக சினிமா பார்க்கும் சுகம் வராது.
ஒவ்வொரு வயதிலும் சினிமா பார்க்கும் முறை வேண்டுமானால் மாறலாம், ரசிப்புத் தன்மை மாறாது. சின்ன வயசில் டூரிங் தியேட்டரில் பட்ம் பார்த்தப்போ என்ன ஒரு லயிப்பு. அப்போதெல்லாம் படம் சரியா புரியாது, அம்மா அக்காவெல்லாம் உருகி உருகி படம் பார்க்கும்போது நமக்கு போரடிக்கும். மணலைக் கூட்டி கோபுரம் மாதிரி கட்டி, அதன் உச்சியை கொஞ்சம் தட்டி விட்டு சிம்மாசனம் மாதிரி செய்து அதில் ஏறி உக்காந்துக்கிறது. பின்னாடி இருந்து யாராச்சும் மறைக்குதுன்னு சொன்னாலும், சின்ன சிணுங்கல் சிணுங்கினால் போதும், அம்மா அவங்க கூட மினி சண்டை போட்டு அரியணையைத் தக்க வைத்துவிடுவாங்க. மறைக்குதுன்னு சொன்னவங்க மூச்சு காட்டாமல் தள்ளி உக்காந்து பார்க்க ஆரம்பிச்சுடுவாங்க. அவங்க வாண்டும் அதேதானே பண்ணியிருக்கும். இடைவேளை எப்போடா விடுவாங்கன்னு பார்க்க வேண்டியது, அப்போதானே முறுக்கு சுண்டல் எல்லாம் வரும். சாப்பிட்டு ஒரு குட்டித் தூக்கம் போட்டிருந்தால் படம் முடிஞ்சிருக்கும்.

நிரந்தரத் தியேட்டர் வந்த பிறகு இந்த சுகம் போயிட்டுது ஆனாலும் இங்கே வேறே ஜாலி. திரையை ஒட்டி சின்ன மேடை இருக்கும். கூட்டம் அதிகமா இருக்கும் காலங்களில் அதுல உட்கார்ந்து பார்க்கும்போது, சிவாஜி எம்.ஜி.ஆர் எல்லோரும் கைக்கெட்டும் தூரத்தில் இருப்பாங்க!தரை டிக்கெட்டில் உட்கார்ந்து `ஆயிரத்தில் ஒருவன்’ படத்தில் தலைவர் விதவிதமா பாவாடை கட்டி வந்த சீன்களை உருக்கமா பார்த்து ரசிச்ச காலம்.
மருத்துவக் கல்லூரி போனபிறகு வீட்லே நம்ம ஸ்டேட்டஸ் உசந்திட்டதாலே, பென்ச் டிக்கெட்டுக்கு புரமோஷன். அனாலும் தரையை ஏக்கத்தோடதான் பார்த்துக்குவேன், அங்கேதான் பால்ய தோழிகளெல்லாம் உக்கர்ந்திருப்பாங்க.
கல்லூரி வந்த பிறகு சினிமா பார்க்கிற ஸ்டைலே மாறிடுச்சு. ஒவ்வொரு படத்துக்கும் குறிப்பிட்ட துணை செட் ஆயிடும். கமல் படம் சிலரோட, ரஜினி வேறு சிலரோட, பாரதிராஜா வேற க்ரூப் கூடன்னு செம டைட் செட்யூல். சளைக்காமல் படம் போயிடுவோம். யாராவது ஒருத்தர் கையில் ஐந்து ரூபா இருந்தா போதும், ரெண்டுபேரா கிளம்பிட வேண்டியது. பஸ் காசு 35+35 , எழுபது பைசா!!! சினிமாவுக்கு ரெண்டு ரூபா, கணக்கு சரியாயிடுச்சா?
யாருக்காவது கெஸ்ட் வந்திட்டு போனால் பாக்கெட் மணி கிடைத்துவிடும், உடனே ஜூட்தான். படம் பார்த்துட்டு வந்து மெஸ்ஸில் வட்ட மேஜை மாநாடு போட்டு படத்தை அக்கு வேறு ஆணி வேறா அலசுறது. சில சமயம் பெரிய சண்டையில் போய் முடிஞ்சுடும். பூர்ணிமா ஜெயராம் அழகுதானா இல்லையான்னுகூட சண்டை போட்டு ஒரு மாசம் அறைத் தோழிகூட பேசாமல் இருந்தது கூட உண்டு.

இந்த சந்தோஷமெல்லாம் ,காதல் என்ற மாயாவி பீடிக்கும் வரைதான். அதற்குப் பிறகு சொல்லாமல் சைட்டு கூட சினிமா போறதுதான் தலையாய வேலை. ஒருத்தருக்குத் தெரியாமல் அடுத்தவர் அவங்க அவங்க ஆளுங்ககூட கிளம்பிப் போய், ஒரே தியேட்டரில் முன்னும் பின்னுமாக உட்கார நேர்ந்து அசடு வழியும் நிகழ்ச்சிகள் ரொம்ப சாதாரணமாக நடக்கும்.

எங்க காலத்திலெல்லாம், சினிமா தியேட்டர்தான் காதலர்களின் சொர்க்க வாசல். அநேகமா மருத்துவக் கல்லூரி ஜோடிகள் குறைந்தது பத்தாவது ஒவ்வொரு காட்சியிலும் இருப்பார்கள். இடையிடையே இந்த வாத்தியார்கள் வேறு படத்துக்கு வந்து தர்மசங்கடப் படுத்திடுவாங்க.
படிச்சு முடிச்சு சென்னையில் செட்டில் ஆன காலத்தில்தான் சுகமாக சினிமா பார்த்ததாக தோணுது. அழகா டிக்கெட் புக் பண்ணிட்டு , சுகமா ஆட்டோவில் போய் இறங்கி, நமக்குன்னு நேர்ந்துவிட்ட சீட்டில் உட்கார்ந்து, ஏ.சி. தியேட்டரில் படம் பார்ப்பதே தனி சுகம்தாங்க
.
ஊரிலிருந்து யார் சென்னை வந்தாலும் உடனே படத்துக்கு டிக்கெட் எடுப்பதுதான் முதல் அஜெண்டா. நிறைய நேரங்கள் இரண்டாம் ஆட்டம் பார்த்துட்டு காலாற மவுண்ட் ரோடிலிருந்து வீடு வரை படம் பற்றி விவாதித்துக்கொண்டே நடப்பது நல்லா இருக்கும். இப்போகூட நான் சென்னை வருகிரேனென்றால் என் தம்பி ,முதல் காரியமாய் சினிமா டிக்கெட் தான் எடுப்பான், ரிட்டர்னுக்கு ட்ரெயின் டிக்கெட் கூட ரெண்டாம் பட்சம்தான்.

இவ்வளவு ரத்தத்தில் ஊறிப் போன சினிமா பார்க்கும் பழக்கம் ஈரோடு வந்த பிறகு ஏன் நசித்துப் போனது? சுகாதாரச் சீர்கேடான திரை அரங்குகள், முன்பதிவு இல்லாத அவலம், குடும்பத்தினர் ஆளுக்கு ஒரு புறம் அமரவேண்டிய ஸீட்டிங், இதையெல்லாம் பொறுத்துக் கொண்டாலும் உட்கார்ந்து பார்க்க முடியாத அளவு கமர்ஷியல்தனம் நிறைந்த படங்கள்.

அழகிய தீயே; அழகி; தவமாய் தவமிருந்து போன்ற படங்கள் எல்லாம் இத்தனை அசெளகரியங்களிலும் தியேட்டரில் போய் பார்க்க முடிந்தது அந்த படங்களின் வெற்றிதான்.இவ்வளவுதூரம் வாழ்க்கையின் ஒரு அங்கமாகிப்போனது சினிமா.

யாராச்சும் சரியான `சினிமா கிறுக்கு’ன்னு சொன்னால் கோபமாய்த்தான் வரும். சினிமா பார்ப்பவர்களெல்லாம் அறிவில் கொஞ்சம் மட்டமானவர்கள் என்ற வியாக்கியானத்தை உடைய கோஷ்டி ஒன்று உள்ளது. சினிமா பார்ப்பவர்களின் அறிவு எதனால் குறையுமென்று அவர்களால் விளக்க முடிவதில்லை. இன்னொரு கோஷ்டி தமிழ்ப் படங்கள் பார்ப்பவர்களெல்லாம் காட்டான்கள் போலவும் ஆங்கில அல்லது பிற மொழிப் படம் பார்ப்பவர்களே அறிவு ஜீவிகள் என்பது போலும் பேசித் திரிவார்கள். மொழி வேறு அறிவு வேறுன்னு புரியாத அவர்களின் விமர்சனம் தேவையற்றது. என்னோட எழுத்துக்களிலும், பின்னூட்டங்களிலும் சினிமாவின் தாக்கம் அதிகமாகவே இருக்கும். என்னால் ஒரு விஷயத்தைப் புரிய வைக்க உதவும் அற்புதமான சாதனம் சினிமா, அதை வெளிக்காட்டிக் கொள்வதில் என்ன தவறு?
தற்போதைய சினிமாக்களை முழுதுமாக உட்கார்ந்து பார்க்க முடிவதில்லை என்பது என் அங்கலாய்ப்பு, அது கூட எனது பார்வையின் கோணம் மாறியதால் இருக்கலாம். இப்போதைய இளைய தலைமுறையை குறிவைத்து எடுக்கப் படும் படங்கள், அடுத்த தலைமுறை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருக்கும் நமக்கு தோதாக இல்லாமலிருக்கலாம் என்பதுகூட ஒரு வாதம்தான்.
`மன்மத ராசா மன்மத ராசா’ பாடலை என்னால் உட்கார்ந்து பார்க்க முடியவில்லை. ஆனால் என் மகன் ` தனுஷ் அண்ணா என்ன அழகா ஆடறாங்க’ன்னு சொன்னப்போ பார்வையின் கோணங்கள் மாறுவது புரிந்தது.
சினிமாவிலிருந்து வாழ்க்கையைக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டியதில்லை, வாழ்க்கையின் மாறுபட்ட வடிவங்களை அலசும் ஆரோகியமான மனம் இருந்தால் போதும். சினிமா என்பது சாமான்னியர்களுக்கு எட்டாத கனவு தேசமாக இருந்தபோது அதைத் தலையில் தூக்கி ஆடினார்கள். இப்போது சகலருக்கும் புரிந்த ஒன்றாகி , எவரும் பங்கேற்கலாம் என்ற நிலைமை வந்ததும் அதைத் தரையில் போட்டு மிதிக்கும் பாங்கு பெருகிவிட்டது.
சினிமாவினால் வரும் சீரழிவுகள் சினிமாவிலிருந்தேவா வருகின்றது? அதில் வரும் நிகழ்வுகள் தங்கள் பிரச்னைபோல் இருப்பதால் ஈர்க்கப்பட்டு அதுபோல் செய்தாலென்ன என்று முடிவெடுக்கும் அரை வேக்காடுகளின் அவசர புத்தி. அதுபோன்ற சங்கடங்களை உருவாக்கும் சமுதாயத்தின் முட்டுக் கட்டைகள்.
நாட்டை ஆளும் தலைவர்களையே சினிமா மூலம்தான் இனம் கண்டுகொள்ளும் நிலைமையில்தான் இன்னும் நிறைய சமுதாயங்கள் இருக்கின்றன. அதில் நல்ல விஷயங்களைக் கொஞ்சமாவது சொல்ல வேண்டுமென்ற தார்மீகக் கடமையுணர்வு சேரன் போன்ற சிலருக்காவது இருக்கும்பட்சத்தில், சினிமா நல்ல மீடியம்தான்.
ஆதலினால் நண்பர்களே-

``நிறைய சினிமா பார்த்து
நிறைவாய் விமர்சனம் செய்து
சேருங்கள் சீக்கிரம்
சினிமாக் கிறுக்கர்களின் சபையில்’’